අපේ කාලයේ දිරිය කාන්තාව

මම මාස්ටර්ස් උපාධිය හැදෑරපු විශ්වවිද්‍යාලයේ, මගේ ඩිපාට්මන්ට් එකේ හිටිය එකම සහ මුල් ම ශ්‍රී ලාංකිකයා මම.
අවුරුද්දක විතර කාලයක් මුලු ඩිපාට්මන්ට් එකටම හිටිය ඇමෙරිකානු නොවෙන ශිෂ්‍යයාත් මම.
තවත් විදියකට කිව්වොත්, තනිකරම සුදු මිනිස්සුන්ගේ ආධිපත්‍යයට යට වෙලා තිබුණු ඒ ඩිපාට්මන්ට් එකේ, ඒ කාලේ හිටිය “නොගැළපෙන රූප” කිහිපයෙන් එක්කෙනෙක් තමයි මම..
මගේ හම දුඹුරුයි, කොණ්ඩේ කලුයි, කතා කරද්දී වෙනස් උච්චාරණයක් තියෙන්නේ..
ඉතිං මම අමුතුයි!
ඩිපාට්මන්ට් එකටම ඒ වගේ “අමුතු” මහාචාර්‍ය්වරු තුන් දෙනෙක් වගේ හිටියා, එයාලා හිටියේ ලොකු පීඩනයකින්..
ඒ, එයාලාට අනික් මහාචාර්යවරුන්ගෙන් එන ප්‍රශ්න නිසා..
හැබැයි ඒ “අමුතු” මහාචාර්‍ය්වරු හැමවෙලේම මාව ආරක්ෂා කළා..
මට ප්‍රශ්න එද්දී පැය ගණන් මගේ හිත හැදුවා..
මම මගේ මාස්ටර්ස් උපාධිය ඉවර කර ගන්නකල් ම මාව පරිස්සම් කළා..
මම ඇමෙරිකාවට ආවේ බැරැක් ඔබාමා ජනාධිපති වෙලා ඉන්න කාලේ..
ඒ ඇවිත් මාස කිහිපෙකින් තමයි මෙහෙ 45 වෙනි ජනාධිපතිවරයාව තෝරා ගන්න ජනාධිපතිවරණය තිබුණේ..
ඒ දවස් වල මම එතරම්ම ජනාධිපතිවරණය හෝ දේශපාලනය ගැන අවධානයකින් හිටිය කෙනෙක් නෙමෙයි..
“අපි හම්බ කළොත් අපි කනවා” කියන මානසිකත්වයෙන් හිටියේ..
ඒ කාලේ, මම ඇමෙරිකානු අධ්‍යාපන රටාව, සංස්කෘතිය, සිරිත්විරිත්, දේශගුණය, ඉංග්‍රීසි උච්චාරණය, ජීවන රටාව වගේ ගොඩාක් දේවල් එක්ක ඔට්ටු වෙවී, ඒවා වලට හුරු වෙන්න දඟලන කාලයක්!
හැමදේම තනියම ම කර ගන්න ඕනේ නිසා, මට වෙන දෙයක් ගැන හිතන්න වෙලාවක් තිබුණේ ම නෑ..
අන්න ඒ නිසා, ඩොනල්ඩ් ට්‍රම්ප් කියන කෙනා කොයි වගේ කෙනෙක් ද, එයාගේ තීරණ කොයි වගේද කියන දේ මම දැනගෙන හිටියේ නෑ..
ජනාධිපතිවරණය තිබුණු දවසේ හවස 6 – 8.30 මට දේශනයක් තිබුණා..
ඒකේ මගේ එහා පැත්තෙ වාඩි වෙලා හිටියෙ ඇමෙරිකානු සුදු පිරිමි ළමයෙක්.
අපි එයාට “මයික්” කියමු..
මයික් ඒ මුලු දේශනය පුරා ම හිටියේ හරිම නොඉවසිලිමත් බවකින්.,
හැම විනාඩියේම එයාගේ ෆෝන් එක refresh කර කර ඡන්ද ප්‍රතිඵල බලමින්..
මයික් ලොකු සල්ලිකාර පවුලක එකම පුතා..
එයායි මායි මාස්ටර්ස් උපාධිය පටන් ගත්තේ එකට..
ඒත් මයික් මට වඩා අවුරුදු 6ක් විතර බාලයි.
ඇමෙරිකානු අධ්‍යාපන ක්‍රමය අපේ වගේ නෙමෙයිනේ..
ඉස්කෝලේ ගිහිං ඉවර වෙලා, කැම්පස් යන්න බලාගෙන අවුරුදු 1.5 ක් විතර ගෙදරට වෙලා ඉන්න ඕනේ නෑනේ..
අනික, කැම්පස් ගිහිං ඉවර වෙලා මාස්ටර්ස් එක පටන් ගන්න තව අවුරුදු ගාණක් බලාගෙන ඉන්න ඕනෙත් නෑ..
එයාලා ඉස්කෝලේ ඉද්දීම කැම්පස් වලට අයදුම් කරනවා..
කැම්පස් එකේ ඉද්දීම මාස්ටර්ස් වලට අයදුම් කරනවා..
ඉතිං, මේ මයික් දැඩි ට්‍රම්ප් සපෝටර් කෙනෙක්!
මයික් විතරක් නෙමෙයි, එයාගේ මුලු පවුලම ට්‍රම්ප් සපෝටර්ස් ලා..
බිස්නස් කරන අය ගොඩාක් කොහොමත් ට්‍රම්ප් ට කැමතියි කියලා මයික් මට කිව්වා..
ට්‍රම්ප් ගේ දැක්ම රටේ ආර්ථිකය ට හොඳයි ලු!
එදා රෑ, දේශනය ඉවර වෙලා ගෙදර ගිහිං පැය කීපයකින් අපි දැන ගත්තා ට්‍රම්ප් ඇමෙරිකාවෙ 45වෙනි ජනාධිපති විදියට තේරුණා කියලා..
කවුරු ජනාධිපති වුණත් මට මොකෝ!!
මේක මගේ රට යැ!
පහුවෙනිදා උදේ 9.30ට මට තවත් දේශනයක්!
සුපුරුදු පරිදි මම ඒ දේශනයටත් ගියා..
ඒ දේශනය කළේ සුදු මහාචාර්යවරයෙක්.
වෙනදට සිනාමුසු මුහුණින්, සතුටෙන් පංතියට එන ඔහුගේ මූණ එදා මැළවිලා..
පංතියට ආපු ගමන් ඔහු අපෙන් ඇහුවා ඊයේ රෑ ඡන්ද ප්‍රතිඵලය ගැන මොකද හිතන්නේ කියලා..
ළමයි ඔක්කොම කසුකුසු ගාන්න ගත්තා, කවුරුත් කිසි දෙයක් කෙළින් කිව්වේ නෑ..
ළමයිනේ කසුකුසුව දිහා බලාගෙන හිටපු මහාචාර්යවරයා, අපිට කොළයක් ගන්න කිව්වා..
අරගෙන ලියන්න කිව්වා ඇමෙරිකාවෙ ජනාධිපති විදියට ඩොනල්ඩ් ට්‍රම්ප් තේරුණු එක ගැන අපිට හිතෙන ඕනෑම දෙයක්!
තමන් හිතනවා නම් ඩොනල්ඩ් ට්‍රම්ප් කියන කෙනා හිලරි ක්ලින්ටන් ට වඩා ජනාධිපති වෙන්න සුදුසුයි කියලා, ඒකට හේතුත් ලියන්න කිව්වා..
මේ ඔක්කොම ලියන්න කිව්වේ නිර්නාමික ව.. ඒ කියන්නේ, කොළේ නම ලියන්න එපා කිව්වා..
අපි ඒ රටේ ජීවත් වෙන උගත් තරුණ පිරිස නියෝජනය කරන නිසා, අපේ අදහස් දැන ගන්න තමන් කැමති බව මේ මහාචාර්යවරයා අපිට කිව්වා..
මාව දැන් හොල්මන්!
මම ඩොනල්ඩ් ට්‍රම්ප් ව දන්නෙත් නෑ..
එහෙම ලොකුවට හිලරි ක්ලින්ටන් ව දන්නෙත් නෑ..
කොටින්ම ඇමරිකාවේ ජනාධිපතිවරණය මට අදාළම නෑ!!
“මම ඇමරිකානුවෙක් නෙමෙයි, මම මේ රටට ආවේ ළඟදී..
ඒ නිසා, ඇමරිකාවේ දේශපාලනය ගැන මට එතරම් දැනුමක් නැහැ.
ඊයේ තිබුණු ජනාධිපතිවරණය ගැන මට කියන්න කිසිම දෙයක් නැතිවීම ගැන මගේ කණගාටුව පළ කරනවා..”
ඔන්න ඕක තමයි එදා මම ඒ කොළේ ලිව්වේ!
අපරාදේ!
මට තිබුණා “අපි හම්බ කළොත් අපි කනවා!” කියන වාක්‍යයත් අන්තිමට ලියන්න..
එහෙනම් මගේ උත්තරේ සර්වසම්පූර්ණයි!
මගේ කොළේ දැකපු ගමන් මහාචාර්යවරයා ට ඒක ලිව්වේ මම කියලා හොයා ගන්න පුලුවන්! මොකද, පංතියේ ඇමෙරිකානු නොවෙන කෙනෙක් ට හිටියේ මම විතරයි නේ!
මාව හොයා ගත්තත් මට මොකෝ!
අපි අපේ අදහස් ලියපු කොළ ටික මහාචාර්යවරයාගේ මේසේ උඩින් තිබ්බා..
ඔහු ඒවා පස්සේ කියවන්නම් කිව්වා..
හැබැයි, ඔහු පාඩම පටන් ගත්තේ නෑ..
ජනාධිපතිවරණයේ ප්‍රතිඵලය ගැන දැඩි අප්‍රසාදය පළ කරමින්, ඔහු දිගට ම, ඒ ගැන ම කතා කළා..
හිලරි ක්ලින්ටන් කියන කෙනා සම්පූර්ණ සුදු චරිතයක් නොවුණත්, ඩොනල්ඩ් ට්‍රම්ප්ට වඩා 100% ගුණයක් ඇය මේ තනතුරට සුදුසුයි කියලා ඔහු විශ්වාස කරන බව කිව්වා..
විද්‍යාව, දේශගුණික විපර්යාස වගේ දේවල් ගැන ට්‍රම්ප් විශ්වාස නොකරන එක මුලු විශ්වවිද්‍යාල පද්ධතියටම ලොකු තර්ජනයක් බව ඔහු කිව්වා..
මේවා අහගෙන හිටිය ළමයිනුත් ටික ටික තමන්ගේ අදහස් ඉදිරිපත් කරන්න ගත්තා..
පංතියේ ඉන්න ළමයින්ගෙන් ගොඩාක් අය ඡන්ද ප්‍රතිඵලය ගැන දුක් වෙන බව එයාලාගේ කතා වලින් මට තේරුණා..
කොහොම හරි, පැය එකහමාරක දේශනයෙන් විනාඩි 40ක් විතර ම අපි ගත කළේ ජනාධිපතිවරණය ගැන කතා කරන්න..
ලෙක්චර් එක ඉවර වෙලා මම මගේ ඔෆිස් එකට ගියා..
මයික් මාත් එක්කම ඔෆිස් එකට යන්න ආවා..
අපි දෙන්නාගේම මේස තිබුණේ එකම ඔෆිස් එකේ..
ඒ යද්දී තමයි දැක්කේ, අපේ මුලු ඩිපාට්මන්ට් එකම මළගෙයක් වගේ!!
හැමෝගෙම මූණු අඳුරුයි!
හැමෝම කොරිඩෝ වල ඉඳගෙන ඡන්ද ප්‍රතිඵලය ගැන කතා වෙනවා..
ඉස්සරහට ඇමෙරිකාවට, ඇමෙරිකාවෙ පරිසරයට, විශ්වවිද්‍යාලවලට මොනවායින් මොනවා වෙයිද දන්නේ නෑ ලු..
විද්‍යා හා තාක්ෂණ පර්‍යෙෂණ වලට දෙන රාජ්‍ය අනුග්‍රහය අඩු කළොත් රටට වෙන අවාසිය කොච්චරක්ද කියන්න බෑ ලු..
ජීවවිද්‍යාව කරන අය පරිසර විනාශයට සංවේදී, විද්‍යාව හා තාක්ෂණය කියන දේ රටක දියුණුවට අත්‍යාවශ්‍ය සාධක විදියට සළකන අය නිසා, ට්‍රම්ප්ගෙ ප්‍රතිපත්ති එක්ක එයාලා කවුරුත් එකඟ නෑ!
හැබැයි අර මයික් නම් හිටියේ හරිම සතුටෙන්!
“ඔයාට නම් සතුටු ඇති නේද?” මම ඇහුවා..
“ඔව්! ට්‍රම්ප්ගේ ප්‍රතිපත්ති වලට මම හරි කැමතියි! එයාට අකැමැති වෙන ඔක්කොම පිස්සෝ!!” ඔහු කිව්වා…
කාලය ගෙවීගෙන ගියා..
මම අපේ ඩිපාට්මන්ට් එකේ ඉන්න, ලංකාවෙන් ආපු එකම කෙනා විදියට, මගේ පාඩුවේ වැඩ ටික කරගෙන හිටියා..
ලොකුකමකට කියනවා නෙමෙයි, අපේ ඩිපාට්මන්ට් එකේ හිටපු ගොඩාක් ඇමෙරිකානු ළමයින්ට වඩා මගේ මීටරේ හොඳයි..
ඒ ලංකාවේ අපේ හැටි!
අවුරුදු 13ක් ඉස්කෝලේ ගිහිං, අච්චර අමාරු A/L විභාගේ පාස් වෙලා, ඒකෙන් කැම්පස් යන්න තෝරා ගන්න පොඩි ප්‍රතිශතය ඇතුළට තේරිලා, කැම්පස් එකේත් 20%කට විතරක් කරන්න දෙන විද්‍යාවේදී විශේෂ උපාධියත් හදාරලා, ඊටපස්සේ, ලෝකෙම ළමයි ලියන GRE කියන විභාගය කරලා, ඒකෙන් ලෝකෙම ළමයි එක්ක කරට කර තරගයක් දීලා තමයි ලංකාවේ අපි මේ රටට උසස් අධ්‍යාපනයට එන්නේ..
ඉතිං, අපේ මීටරේ හොඳයි..
අපිට හොඳට ම කට්ට කාලා පුරුදුයි!
පාඩම් කරන විදිය, විභාග ගොඩ දාන විදිය, assignments කරන විදිය ගැන අපි හොඳටම දන්නවා!
අන්න ඒක නිසා, මගේ මාස්ටර්ස් උපාධිය අතරතුර මාව කැපිලා පේන්න පටන් ගත්තා..
College of Science වලින් සහ Graduate School එකෙන් තෝරා ගන්නා ළමයි කීපදෙනෙක් ට විතරක් ලැබෙන විශේෂ ශිෂ්‍යත්වත්, මම අයදුම් කරපු හැම සෙමෙස්‍ටර් එකකම මට ලැබුණා..
කරපු හැම විෂයකටම මම ලේසියෙන් ම A සාමාර්ථ ගත්තා..
ඩිපාට්මන්ට් එකේ හිටිය අර “අමුතු” මහාචාර්යවරු එක්ක අමතර පර්‍යේෂණත් කළා..
ඒවා පර්‍යේෂණ සඟරා වල පළ කළා..
කොටින්ම මම 200% ක් ඵලදායි විදියට මගේ කාලේ ගත කළා..
හැබැයි, ඩිපාට්මන්ට් එකේ සමහරු මට කැමති වුණේ නෑ..
එයාලා එක්ක මම වචනයක් වත් කතා කරලාත් නැති වුණත්, එයාලා අහේතුකව මට අකැමැති බව මට එයාලා ගේ හැසිරීමෙන් තේරුණා..
“ගුඩ් මෝනිං” කිව්වා ම අහක බලාගෙන යන අය හිටියා..
මම එනවා දැකපු ගමන් ඈත තියාම අහක බලා ගන්න අය හිටියා..
ඕවාට පුරුදු වුණා..
එයාලා ගේ ඒ හැසිරීම දකින එකත් මට එක්තරා ජොලියක් වුණා..
“ඔයා ගැන ඩිපාට්මන්ට් එකේ කතා වෙනවා.. ඔයා ඒ මුකුත් ගැන හිතන්න ඕනේ නෑ! පාඩුවේ වැඩ ටික කරගෙන, ඉක්මනට මෙතනින් යන්න!” අර “අමුතු” මහාචාර්යවරයෙක් මට දවසක් කිව්වා..
“අපේ කලාපයෙන් එන අය දක්ෂයි! අපිත් එක්ක මෙයාලා ට හැරෙන්නවත් බෑ! ඒකට අපිට කරන්න දෙයක් නෑ! මගේ නෝනාත් මෙතන ඉස්සර වැඩ කළා..
එයාටත් මෙතන හරියට ප්‍රශ්න ආවා.. අන්තිමට එයා මේ රස්සාව දාලා වෙන එකකට ගියා.. මම යන්තම් ඔලුව ගහගෙන ඉන්නවා..
ඔයාත් වැඩ ටික කරගෙන ඉක්මනට ම PhD එකකට යන්න.”
තවත් “අමුතු” මහාචාර්යවරයෙක් කිව්වා..
ඒ මහාචාර්යවරයා ඉන්දියානු කෙනෙක්..
මේවා මට ඒ මහාචාර්යවරු කියන්න හේතු වුණු සිද්ධි මම මේ කතාවෙන් කියන්න යන්නේ නෑ..
ඒවා මට හිතුණොත් මම වෙනම දවසක ලියන්නම්!
කොහොම හරි, ඒ වෙච්ච සිද්ධි නිසා මාව ගොඩාක් ශක්තිමත් වුණා..
මගේ සම්භවයටට, හමේ පාට, කොණ්ඩේ පාටට මම තව තවත් ආදරය කරන්න ගත්තා..
මම 2017 අවුරුද්දේ එක්තරා පංතියක් ගත්තා.. මම හදාරන්නේ ජීවවිද්‍යාව වුණාට, මේ පංතිය ගොඩාක් ගණිතය පැත්තටත් බර පංතියක්..
අනුකලන අවකලන ගණන් පවා තිබුණා..
මුලු සෙමෙස්‍ටර් එක පුරාම අපි ඒ පංතියේ දී කතා කළේ පරම්පරාවෙන් පරම්පරාවට ජාන සංයුතිය වෙනස් වෙන විදිය ගැන, ගණිතයෙන්!
මයිකුත් මේ පංතිය මාත් එක්ක ගත්තා..
මයික් ට ඒ පංතියේ දේවල් තේරුම් ගන්න හරිම අමාරු වුණා..
එයා ඒ නොතේරෙන ඒවා මගෙන් අහ ගත්තා..
මම මයික්ටයි තව ඇමෙරිකානු කීපදෙනෙක්ටයි “කුප්පි” දැම්මා..
මම උගන්වන්න ආසයි!
ලංකාවෙදිත් මම ඕනේ තරම් කුප්පි දාලා තියෙනවා..
කුප්පි දාන්න දාන්න මට මතක හිටිනවාත් වැඩියි..
හැබැයි මයික් මගෙන් ම ඉගෙන ගෙන මට ම එක එක කතා කියන්න පටන් ගත්තා..
එයාගේ assignment එකකට ලකුණු අඩු වුණ ගමන් ඒ වැරැද්ද මට දාන්න පටන් ගත්තා..
ගාණ හදන හැටිත් කියලා දීලා, ඒකේ පිටිපස්සේ තියෙන සිද්ධාන්ත ටිකත් කියලා දීලා, උත්තරෙත් කිව්වාට පස්සේ, ඒ ටික හරියට ලියා ගන්න බැරි එකට මම මොනවා කරන්නද?
අනික, එයාගේ විභාග ගොඩ දාලා දෙන එක මගේ වගකීමක් නෙමෙයිනේ!
“ඔයා මයික් ට උදව් කරන එක නවත්තන්න! මයික් කියන්නේ ඔයාගේ වගකීමක් නෙමෙයි! එයා ඔයාව පාවිච්චි කරනවා! එයාට ලකුණු අඩු වුණ ගමන් එයා බනින්නේ ඔයාට.. ඔයාට එන තරමක් ප්‍රශ්න එන්නේ ඔය මයික් නිසා..” තවත් ඇමෙරිකානු මිතුරෙක් මට කිව්වා..
ටික ටික මට ඒ ඇමෙරිකානු මිතුරා කියපු දේ තේරුණා..
මයික් සල්ලිකාර පවුලකින් එන නිසා, එයා හිතන්නේ හැමදේම එයාට අතට පයට ලැබෙන්න ඕනේ කියලා..
හැමෝම එයාට සළකගෙන ඉන්න ඕනේ කියලා..
මට මයික්ව හිසරදයක් වුණා..
ඒ නිසා, මම එයාව මග ඇරියා..
කුප්පි දාන්නයි බැනුම් අහන්නයි දෙකක් කරන්න බෑනේ..
ඔන්න අපිට ඒ පංතියේ අවසාන විභාගය ආවා..
විභාග ප්‍රශ්න පත්තරේ මහාචාර්යවරයා අපිට ඊමේල් කළා, පැය 48ක් ඇතුළත ඒකේ ප්‍රශ්න වලට උත්තර ලියලා මහාචාර්යවරයා ට බාර දෙන්න ඕනේ..
ඔයාලාට හිතෙනවා ඇති ඒක මරු ක්‍රමයක් කියලා!
හරි ලේසියි නේ..
පොත් බලාගෙන හරි උත්තර ලියන්න පුලුවන්! පැය 48ක් මත් තියෙනවා..
ලේසියෙන් ම ලකුණු ගන්න පුලුවන්!!
නෑ!!
ඒ විභාගවල තියෙන ප්‍රශ්න වලට පොත්වල උත්තර නෑ..
ඒවා මහාචාර්යවරයා ම හදපු ප්‍රශ්න.. ඔක්කොම ගණිත ගැටලු!
සිද්ධාන්ත පැහැදිලි කරන්නත් තිබුණා..
සිද්ධාන්ත දන්නේ නැතුව ඒ ගණන් හදන්න බෑ..
විභාගේ හරිම අමාරුයි!
හැබැයි, මම පැය 14ක් එක දිගට වැඩ කළා..
කෑවෙත් නෑ.. වතුර විතරක් බිබී වැඩ කළා..
වැඩ හිර වේගෙන එද්දී, නොකා නොබී වැඩ කරන්න පුලුවන් සුපර් පවර් එකක් මට තියෙනවා..
මම ඒකෙන් උපරිම ප්‍රයෝජනය ගත්තා..
මට හොඳටම මතකයි ඒ ප්‍රශ්න පත්‍රෙට උත්තර ලියලා ඉවර වුණාට පස්සේ මම පැය ගාණක් එක දිගට නිදා ගත්තා..
නින්දෙනුත් මගේ මොළේ ගණන් හැදුවා..
කොහොම හරි පැය 48 යද්දී මම ප්‍රශ්න ඔක්කොටම උත්තර ලස්සන ට පිටපත් කරලා, පොඩි පොතක් වගේ එකකුත් හැදුවා..
එහෙම පොත් හදන එක මට කැලණියෙන් ලැබුණු පුරුද්දක්!
අපිට කැලණියේ coursework ලියන්න පුරුදු කළේ එහෙමයි!
ලකුණු එද්දී මට 99.3% ක් තිබුණා..
පංතියේ වැඩිම ලකුණු මට!
මගේ උත්තර පත්‍රය පුරාම ඒක උගන්නපු මහාචාර්යවරයා එක එක දේවල් ලියලා, ඒවා දැක්කාම මට හරි ආඩම්බරයක් ආවා..
මොකද, අපේ ඩිපාට්මන්ට් එකේ අමාරු ම පංතිය ඔය පංතිය බවට ළමයි අතරේ මතයක් තිබුණා..
ඒ අමාරුම පංතියේ අවසන් විභාගයට මම හොඳට ම ලකුණු අරගෙන විතරක් නෙමෙයි, මහාචාර්යවරයාගේ අගය කිරීමකටත් ළක් වෙලා..
පස්සේ ඒ මහාචාර්යවරයා මට පෞද්ගලිකව ම කතා කළා..
කරලා ඇහුවා ඔච්චර පිළිවෙලට උත්තර ලියන්න ඉගෙන ගත්තේ කොහෙන්ද කියලා..
අනික් ළමයින් ගේ උත්තර පත්‍ර ඔක්කොම බලලා, අන්තිමට ලු මගේ එක බලන්න තියා ගත්තේ, සතුටෙන් උත්තර බැලිල්ල ඉවර කරන්න ඕනේ නිසා..
ඕවා ගැන දැන් හිතලා බලද්දී හරිම පොඩි සිද්ධි විදියට හිතුණත්, පැය 14ක් එක දිගට වැඩ කරලා, ආයෙත් පැය කීපයක් තිස්සේ උත්තර පිටපත් කරලා ගොඩ දාපු විභාගේ ලකුණු ලැබුණු අලුත ඒ දේවල් ඔක්කොම මට හරිම සතුට දනවන දේවල් වුණා..
කොහොම හරි, එදා දවල් මයික් මගේ මේසේ උඩ තිබුණු උත්තර පත්‍රය දැක්කා..
එයා තාම එයාගෙ උත්තර පත්‍රය මහාචාර්යවරයාගෙන් අරගෙන නෑ..
ඒ නිසා එයා එයාගේ ලකුණු දන්නේ නෑ..
ටිකකින් එයා එයාගේ උත්තර පත්‍රයත් අරගෙන ආයෙත් ඔෆිස් එකට ආවා..
එවෙලේ ඔෆිස් එකේ හිටියේ මමයි මයිකුයි විතරයි..
වේගෙන් ඔෆිස් එකට ඇතුළු වුණු මයික් එයාගේ උත්තර පත්‍රෙන් මගේ මූණට දමලා ගැහුවා..
“කලු කුණුගොඩ! (බ්ලැක් ට්‍රෑෂ්!) තමුන් මට උදව් කළා නම් මම මේ ලකුණු ගන්නේ නෑ!” මයික් කෑ ගැහුවා..
මම මයික්ගේ උත්තර පත්‍රෙ දිහා බැලුවා.. එයාට ලකුණු පනස් ගාණයි..
පංතියේ අඩුම ලකුණු එයා බව මම පස්සේ දැන ගත්තා..
“ඔයාගේ ජීවිතේ ගැන මට වගකීමක් නෑ, මයික්!” මම එහෙම කියලා ඔෆිස් එකෙන් ගියා..
කොහොම හරි මයික් මට බනින්න පාවිච්චි කරපු ඒ “බ්ලැක් ට්‍රෑෂ්” කියන වචනය ලොකු අපහාසාත්මක වචනයක් බව මම එදා දැනගෙන හිටියෙ නෑ..
ඒක ඇමෙරිකාවෙ නීතියේ හැටියට, මට මයික් ව නඩු මගට ගෙනියන්න තරම් පුලුවන් දරුණු අපහාසයක්!
මයික් මාත් එක්ක තවත් වෛර බැඳ ගත්තා..
අර තැන තැන මගේ ගැන කතාවෙන කතන්දර වලට මයික්ගෙන් ලොකු සහයෝගයක් ලැබුණා..
අර “අමුතු” මහාචාර්යවරු ටික මාව දිගටම ආරක්ෂා කළා..
දවසක් මයික් මම නැති අතරේ මගේ ඔෆිස් ඩෙස්ක් එක සම්පූර්ණයෙන් අයින් කරලා,
මගේ බඩු ඔක්කොම කුණු ගොඩක් වගේ වෙන මේසෙක ගොඩ ගහලා තිබුණා..
එහෙම කාගේවත් බඩු වලට කවුරුවත් අතවත් තියන්නේ නෑ..
ඒ මේ රටේ හැටි!
අනික, මගේ බඩු අදින්න කාටවත් අයිතියක් නෑ!
මගේ මේසෙයි පුටුවයි මට ඩිපාට්මන්ට් එකෙන් දීලා තියෙන්නේ, මමත් විශ්වවිද්‍යාලයේ උගන්වන කෙනෙක් නිසා..
එතන මගේ පෞද්ගලික දත්ත තියෙන ලිපිලේඛන ගොඩක් තිබුණා..
මයික් ඒවා කියෙව්වාද??
ඒවා වල පින්තූර ගත්තා ද??
මම ඒවා මුකුත් දන්නේ නෑ..
මගේ මේසෙන් මාව අයින් කරලා, බඩු ටිකත් අවුස්සලා දාලා තියෙන හැටි දැක්කාම මට හරියට දුක හිතුණා, තරහාත් ගියා..
මයික් ඒ දේ කළේ එයාගේ බලපුළුවන්කාරකම මට පෙන්නන්න.
මට රිද්දන්න..
“ඇයි මගේ මේසේ අයින් කළේ? ඇයි මටත් නොකියා මගේ බඩු ඇද්දේ?” මම මයික්ගෙන් අහලා යැව්වා..
“මට ඕනේ නිසා! ඔයාට පුලුවන් දෙයක් කරන්න!” මයික් උත්තරයක් එව්වා..
මට පුදුම අසරණකමක් දැනුණා..
මම ඒ සිද්ධිය මම මගේ ඇමෙරිකානු මිතුරියක් එක්ක කිව්වා..
මගේ ඉගැන්වීම් අධීක්ෂණය කරපු කෙනාටත් කිව්වා..
කවුරු හරි කෙනෙක් ඕක යුනිවර්සිටි එකේ නීතිය සම්බන්ධ ඒකකයට දන්වලා..
ඒ ඒකකයෙන් මට කතා කළා..
මගේ අයිතිවාසිකම් කඩ වෙලා, මාව අපහසුතාවට ලක්වෙලා තියෙන බව එයාලා ට දැන ගන්න ලැබුණු බව කිව්වා..
මම වෙනුවෙන් ඉදිරිපත් වෙන්න එයාලා කැමති බවත්, ඒකට මගේ අනුමැතිය සහ විස්තර ඕනේ බවත් කිව්වා..
මම ඇමෙරිකාවට ආවේ නඩු කිය කිය ඉන්න නෙමෙයි!
එක එක්කෙනාගෙන් වන්දි ගන්නත් නෙමෙයි!
ඒ නිසා මට ඒ ප්‍රශ්නය දුරදිග ගෙනියන්න ඕනේ වුණේ නෑ..
මයික් මගෙන් සමාව ඉල්ලනවා නම් මට ඇති බවත්, මගේ වැඩ ටික පාඩුවේ කරගෙන යන්න මට ඉඩ දෙනවා නම් ඊට වඩා දෙයක් මට ඕනේ නැති බවත් මම කිව්වා..
ඩිපාට්මන්ට් එක ඇතුළෙන් මයික් ව ආරක්ෂා කරන්න කට්ටිය හිටියා..
එයාලාගෙනුත් මට ලොකු පීඩනයක් ආවා..
මයික් සහ එයාට උදව් කරපු පිරිස දැනගෙන හිටියා මයික් මට කරපු වැඩේ ඇමරිකාවේ ව්‍යවස්ථාවෙ හැටියටත් බරපතල වැරැද්දක් කියලා..
හැබැයි එයාල දන්නේ නෑ ඒ ව්‍යවස්ථාව තියෙන දේවල් මම දන්නවා කියලා..
(අර ඒකකයෙන් මට කතා කරනකල්, මම ඒ ගැන දැනගෙන හිටියේ නෑ ඇත්තටම..)
ඒ නිසා මයික් සහ පිරිස කීයටවත් හිතුවේ නෑ මේ දේ නීතිය පැත්තට යයි කියලා..
ඒත්, නීති අංශයේ අයත් සිද්ධියට මැදිහත් වුණ බව දැන ගතපු නිසා, එයාලා ටික ටික නිෂ්ශබ්ද වුණා..
ඒ නිසා, මයික් තනි වුණා..
අන්තිමට මයික් මගෙන් සමාව ඉල්ලුවා..
එතනින් පස්සේ මයික් මාත් එක්ක කතා කළේ නෑ.. මට කරදරයක් කළේත් නෑ..
ඔය මම මුහුණ දුන්නු එක සිද්ධියක් විතරයි!
තවත් දවසක්, මම අපේ ඩිපාට්මන්ට් එකේ Chair Professor ඉන්න කාර්‍ය්යාලයට ගියා, එදා දවල් මට උගන්වන්න තිබුණු පංතියකට ඕනේ කොළ ටිකක් ප්‍රින්ට් කර ගන්න..
ඒ දවස් වල අපේ Chair Professor ගේ සහායිකා (Assistant to the chair) තනතුරට අයදුම්පත් කැඳවලා තිබුණේ..
එච්චර කල් ඒ තනතුරේ හිටිය කෙනා වෙන රස්සාවකට යන නිසා, ඉක්මනින් ම අලුත් කෙනෙක් ගන්න උවමනාවක් ඩිපාට්මන්ට් එකට තිබුණා..
ඉතිං එදා මම ඒ කාර්‍යයාලයට ඇතුළු වෙද්දී අපේ ඒ කාලේ හිටිය Chair Professor තව කෙනෙක් එක්ක කතා කර කර හිටියේ..
අර තනතුරට අයදුම් කරපු කවුරු හරි වෙන රටකින් ඇමෙරිකාවට ආපු කෙනෙක්, interview එකේදී මොකද්ද ලොකු බොරු කියලා..
ඒක Chair Professor ට අහු වෙලා..
“මට කොහොමත් ඔය වෙන රටවලින් මෙහෙට එන අයව (immigrants ලා) පේන්න බෑ… එයාලා එක්ක වැඩ කරන්න බෑ!”
මම ඒ කාමරයට ඇතුළු වෙන බව දැකලා ඔහු මගේ මූණ දිහා බලලා එහෙම කිව්වා..
මමත් immigrant කෙනෙක්!
ඩිපාට්මන්ට් එකේ එවෙලේ හිටිය එකම international student මම!
ඔහු මගේ මූණ බලලා immigrants ලා පේන්න බෑ කිව්වේ, මටත් රිදෙන්න බව මට හොඳටම තේරුණා..
ඒ කතාව අහගෙන හිටපු අනික් කෙනාත් මගේ දිහා බලලා අමුතු ම හිනාවක් දැම්මා..
“අපිව immigrants ලා කියලා කොන් කළාට, ඉතිහාසේ අරගෙන බැලුවොත්, ඔයාගෙත් අත්තලා මුත්තලා ඔක්කොමත් immigrants ලා තමයි!”
මට එහෙම කියන්න කටට ම ආවත්, මම ඒ දේ නොකියා මගේ වැඩේ කරගන්න ගියා..
ඒ සිද්ධියත් අර මට “බ්ලැක් ට්‍රෑෂ්” කියපු සිද්ධිය වගේම, මට නඩු මගට යන්න පුලුවන් තරමේ දරුණු සිද්ධියක් ලු!
කොයිම ජන වර්ගයක්වත්, කිසිම මනුස්සයෙක්වත් එහෙම පහත් කරලා කතා කරන එක නීතියෙන් තහනම් ලු!
ඒත්, මම ඒකත් දැනගෙන හිටියෙ නෑ!
කොහොම හරි, මගේ විදියට, හමේ පාටට, ජාතියට ඩිපාට්මන්ට් එකේ බහුතරය අකැමැති බව මට හැමවෙලේම දැනුණා..
ළමයින්ගෙ ඉඳලා Chair Professor වෙනකල් ම, හැම මට්ටමකම මට අකැමැති අය හිටියා..
මොකා මට අකැමැති වුණත්, මම මට හරිම කැමති බව මට ටික ටික තේරෙන්න ගත්තා..
මගේ අනන්‍යතාවය ගැන මට ලංකාවේ ඉන්නවටත් වඩා දැනෙන්න ගත්තා..
මාස්ටර්ස් එක පුරා ම මට ඒ ඩිපාට්මන්ට් එකේ අයගෙන් එක එක විදියේ ප්‍රශ්න ආවා..
මගේ මාස්ටර්ස් එක මට ගන්න බැරි වෙන තැනට සමහරු වැඩ කළා..
මට කළින් ආපු නේපාල ජාතික පිරිමි ළමයෙක්ටත් එයාලා මේ දේම කරපු බව මම දැන ගත්තා..
අන්තිමට අවුරුදු 3.5ට පස්සේ ඒ ළමයා ඒ යුනිවර්සිටි එකෙන් ගියේ, මාස්ටර්ස් එකත් නැතුව, හිස් අතින්!
ඒත් මගේ හමේ පාට, කොණ්ඩේ පාට, ඉංග්‍රීසි උච්චාරණය, මාව මාස්ටර්ස් උපාධිය ගන්න නුසුදුස්සෙක් කරන්නේ නැති බව මට පෙන්නන්න ඕනේ වුණා..
ලංකාව වගේ පුංචි දූපතක ඉඳලා මම මේ රටට ආව හේතුව මම කොයි ක්‍රමයකින් හරි ඉටු කර ගන්න බවට මම මටම පොරොන්දු වුණා..
අන්තිමට, එයාලා කරපු දේවල් නිසා මගේ PhD උපාධිය පටන් ගන්න කළින් මට මගේ මාස්ටර්ස් එක ඉවර කර ගන්න බැරි වුණා..
ඒත්, මගේ PhD එක පටන් ගැනිල්ල පරක්කු කරන්න මට හිතුණේ නෑ..
ඒ නිසා, මම මාස්ටර්ස් උපාධිය අස්සේම PhD එකත් පටන් ගත්තා..
මගේ මහාචාර්යවරයා (එමීගේ තාත්තා) මට මගේ වැඩ ටික කර ගන්න ලොකු නිදහසක් දුන්නා.. (ඔහුත් අර “අමුතු” මහාචාර්යවරු තුන් දෙනාගෙන් කෙනෙක්!)
මම එක සෙමෙස්‍ටර් එකක් පුරාවට මාස්ටර්ස් එකයි PhD එකයි කිලෝමීටර් 350ක් දුර තියෙන යුනිවර්සිටි දෙකක එකට කළා..
හැම සති අන්තයේ ම ඒ කිලෝමීටර් 350 තනියම ම ගියා..
සමහර රෑ සම්පූර්ණයෙන් ම ගත වුණේ මාස්ටර්ස් එක කරපු යුනිවර්සිටි එකේ පර්‍යේෂණාගාරෙක (Lab එකේ) පුටුවක් උඩ..
කොහොමහරි, අභියෝග ගොඩකට පස්සේ, මම මගේ මාස්ටර්ස් උපාධිය ගත්තා.. ❤️
මොනදේ වුණත් 4.0 GPA එකකුත් මට මාස්ටර්ස් එක අවසානේ තිබුණා..
දැන්, මම සතුටෙන් මගේ PhD උපාධිය කරනවා..
මේ යුනිවර්සිටි එක කළින් එක වගේ නෙමෙයි..
මේකේ එක එක රටවලින් ආපු ළමයි, මහාචාර්යවරු ගොඩාක් ඉන්නවා..
කොටින්ම Chair Professor ත් ඉන්දියානු ජාතිකයෙක්!
මට අකැමැති අය මෙතනත් ඉන්නවා, හැබැයි එයාලා Powerless!
කළින් යුනිවර්සිටි එකේ වගේ නෙමෙයි, මෙතන ජාතිවාදයට පෝර දාන්න ඉන්න ප්‍රමාණය අඩුයි!
කාලය ගත වුණා..
ඩොනල්ඩ් ට්‍රම්ප් ගේ ආණ්ඩුව යටතේ අපිට හරිම අමාරු කාලයක් ආවා..
විද්‍යා පර්‍යෙෂණ වලට වෙන් කරපු සල්ලි ප්‍රමාණය අඩු වුණ නිසා, කෙරෙන පර්‍යේෂණ ප්‍රමාණය අඩු වුණා..
වීසා නීති තද වුණා නිසා, පිටරට ළමයින්ට මෙහේ ඇවිත් ඉගෙන ගන්න තියෙන අවස්ථා අඩු වුණා..
මම දන්න ලංකාවේ දක්ෂ ම ළමයි කීපදෙනෙක්ගේ පවා වීසා අයදුම්පත් ප්‍රතික්ෂේප වුණා..
නිවාඩුවකට හරි ලංකාවට ආවොත්, නිවාඩුව ඉවර වෙලා ආයෙත් ඇමෙරිකාවට එද්දී, අපිව මේ රටට ඇතුළු කර ගනියි ද කියලා සැක හිතෙන තරමට ම නීති තද වුණා..
ජාතිවාදය, වර්ණවාදය එළිපිට ම තිබුණා..
මම ඒක අත්වින්ඳා..
කොහොම හරි, අවුරුදු 4ක් ගිහිං, ඇමෙරිකාවෙ 46වෙනි ජනාධිපතිව තෝරා ගන්න ආයෙත් ජනාධිපතිවරණයක් තිබුණා..
ඒකෙන් ජනාධිපති ඩොනල්ඩ් ට්‍රම්ප් ව පරද්දලා, හිටපු උප ජනාධිපති ජෝ බයිඩන් තේරී පත්වුණා..
ඒක විතරක් නෙමෙයි!
ජැමෙයිකානු සහ ඉන්දියානු සම්භවයක් තියෙන කමලා දේවී හැරිස් උප ජනාධිපති විදියට තේරුණා!
ඒ, ඇමෙරිකානු ඉතිහාසේ ඒ තනතුරට පත් වුණු පළමු කාන්තාව විදියට විතරක් නෙමෙයි, පළමු කලු ජාතික කාන්තාවත් විදියට!!
ඇයගේ අම්මායි තාත්තායි දෙන්නාම immigrants ලා..
ජෝ බයිඩන් විද්‍යාව හා තාක්ෂණය අගය කරන, දේශගුණික විපර්යාස වලට සංවේදී කෙනෙක් නිසා, මම මාස්ටර්ස් උපාධිය කරපු යුනිවර්සිටි එකේ අයත් බහුතරය ජෝ බයිඩන් ට මනාපය දෙන්න ඇති!
ඒත්, කලු මිනිස්සු කුණු ගොඩවල් කිව්ව මයික්, immigrants ලාට අකැමැතියි කිව්ව අර මහාචාර්යවරයාට එහෙම දැන් මොනවා හිතනවා ද දන්නේ නෑ!
මයික් නම් කොහේ ඉන්නවා ද දන්නේ නෑ..
ඒත් අර මහාචාර්යවරයා නම් තාම ඒ යුනිවර්සිටි එකේ ඉන්නවා..
මට එයා දැනට අවුරුදු 3කට කළින් කියපු කතාව මතක් කරලා ඊමේල් එකක් දාන්න හිතෙනවා..
“Your Vice President is a proud daughter of two immigrant parents! Deal with it!” කියලා..

– සුපුනි ධමීරා සිල්වා